Jeśli kobieta myśli, jak zemścić się na swoim mężu za brak szacunku, może skorzystać z następujących wskazówek: Bojkot Często jest to "gra ciszy", która pomaga człowiekowi zrozumieć, że coś jest nie tak. Nie idź z nim do łóżka. Zwykle wystarczy kilka nocy, aby mąż był bardziej giętki. Postępuj zgodnie z zasadą "oko Odpowiedzi. odpowiedział (a) 28.10.2012 o 10:37. Zrób to samo odbij jej najlepszą przyjaciółkę. Klaudia2807. odpowiedział (a) 28.10.2012 o 10:44: To sie nieuda bo jej naj wie co ja chce zrobić i wgl. odpowiedział (a) 28.10.2012 o 10:46: Zobacz 5 odpowiedzi na pytanie: Jak sie zemścić na osobie, która odbiła ci przyjaciółkę? Chciałby być non stop zauważany i podziwiany. To jest jego paliwo, które „tankuje” przy każdej okazji. A jak nie dostanie swojej dawki, strzeli focha i zabierze się za krytykowanie wszystkich na około. W ramach kary, że się na nim nie poznali. Bez względu na to, jak liczna jest grupa, narcyz zrobi wszystko, aby zdominować Jak sie zemścić na rodzicach. moi rodzice nie chcą mi kupić nowego kompa choć ich na to stać mój komp ma 13 lat i nawet na lichych grach internetowych się ścina. na dodatek do wszystkiego się czepiają czytają moje wiadomości na skypie itp. co chwile karzą mi się uczyć angola przez wakacje po 2 wrześia w gimnie mam test. chce Witam. Ma ktoś jakieś fajnie skuteczne sposoby, jak zemścić się na byłym chłopaku ponieważ strasznie zakpił z moich uczuć i chcę żeby wiedział że nic do niego nie czuję i chcę Jedną z podstawowych zasad tego, jak rozmawiać z osobą w kryzysie psychicznym, jest nazywanie uczuć drugiej osoby i dzielenie się z nią tym, co obserwujemy. To narzędzie stosowane także przez psychologów i psychoterapeutów. Samo powiedzenie „widzę, że cierpisz”, „dostrzegam Twój ból”, daje osobie w kryzysie dużą ulgę Jak można się spodziewać po kimś takim jak Chang Wook, był to pokręcony przykład filmu o wampirach. Film opowiada o katolickim księdzu, który zakochuje się w żonie przyjaciela, a po nieudanym eksperymencie medycznym zamienia się w wampira. Jest inny, wyjątkowy i bardzo różny od wszystkiego, co Hollywood robi w gatunku horrorów. 8ltz8jS. fot. Adobe Stock, Africa Studio O to, jak rozpoznać znęcanie psychiczne i jak reagować, pytamy Dorotę Wojciechowską – psychologa, psychoterapeutę, psychodietetyka z Fundacji Pomocy Psychologicznej i Edukacji Społecznej RAZEM ( Spis treści: Na czym polega znęcanie psychiczne Objawy znęcania psychicznego Jakie osoby znęcają się psychicznie? Co zrobić w przypadku przemocy psychicznej? Znęcanie psychiczne - jak możemy pomóc ofierze? Skutki znęcania psychicznego Na czym polega znęcanie psychiczne? Dorota Wojciechowska: Znęcanie psychiczne jest jedną z form przemocy. Polega ono na stopniowym zastraszaniu, manipulowaniu, kontrolowaniu, wywieraniu coraz silniejszego wpływu na osobę słabszą, podporządkowaną, często zależną w jakiś sposób od sprawcy. Znęcanie psychiczne może, ale nie musi, współwystępować z przemocą fizyczną, choć zdarza się, że sprawcy znęcający się psychicznie nad rodziną również ją stosują. Znęcanie psychiczne, wbrew powszechnej opinii, nie jest wyłącznie domeną mężczyzn. Taką przemoc stosują też czasami kobiety wobec swoich partnerów czy dzieci. Bywa, że dochodzi do niej w miejscu pracy lub szkole, pomiędzy nastolatkami. Jakie są objawy znęcania się psychicznego? Czy możemy je rozpoznać u ofiary? Znęcanie psychiczne to proces. Sprawca sukcesywnie i w sposób przemyślany osacza swoją ofiarę. Grożąc, poniżając, strasząc, oczerniając przed innymi, kłamiąc, wywiera silny wpływ na jej stan psychiczny. Należy pamiętać, że osoba znęcająca się psychicznie może zachowywać się w sposób bardzo opanowany, racjonalny. Ta forma przemocy nie pozostawia śladów na ciele ofiary tak, jak dzieje się w przypadku znęcania fizycznego, ale uraz psychiczny. U osoby, nad którą ktoś znęca się psychicznie, mogą rozwinąć się: zaburzenia lękowe, depresja, problemy ze snem, brak apetytu, wycofanie z kontaktów społecznych. Jeżeli ofiara znęcania psychicznego pracuje, wyjścia ograniczają się na ogół tylko do pracy. Znęcacie psychiczne wywiera wpływ na samopoczucie i jakość pracy. To z kolei może powodować coraz większa zależność materialną od partnera, który wykorzystuje tę sytuację, aby jeszcze bardziej poniżać i kontrolować swoja ofiarę. Dziecko, które doświadcza przemocy psychicznej ze strony opiekunów, może unikać kontaktów z rówieśnikami, zamykać się w sobie, izolować, moczyć się w nocy, jąkać, kompulsywnie objadać albo w ogóle odmawiać jedzenia. Zjawiskiem, o którym należy pamiętać, jest także znęcanie się psychiczne nad osobami starszymi. Kim najczęściej są osoby, które znęcają się psychicznie nad innymi? Stereotypem jest myślenie, że kobiety są zawsze ofiarami, a mężczyźni dopuszczają się znęcania psychicznego. Statystyki pokazują, że kobiety także stosują przemoc psychiczną, znęcając się nad dziećmi i partnerem. Zdarza się, że w rodzinach, w których jeden z partnerów jest uzależniony, dochodzi do przemocy. Oszukujący partner, okradający rodzinę, wykorzystujący zaufanie, znęca się psychicznie. Brak poczucia bezpieczeństwa, zaniedbania, narażanie członków rodziny na różnego rodzaju szkody wynikające z używania alkoholu to także przemoc psychiczna. Przeczytaj też: Kiedy można kogoś zmusić do leczenia? Co zrobić w przypadku przemocy psychicznej? Przede wszystkim gdy doświadczamy znęcania psychicznego, należy szukać pomocy. Istnieją instytucje wyspecjalizowane w udzielaniu wsparcia ofiarom przemocy. Po pomoc i wsparcie warto się zgłosić do psychologa. Nazwanie tego, co się dzieje, pozwala powziąć odpowiednie kroki, postawić granice i egzekwować swoje prawo do godności i szacunku. Nierzadko jedynym rozwiązaniem jest odejście od partnera stosującego przemoc. Jak pomóc ofierze znęcania psychicznego? Przede wszystkim nie osądzać, nie komentować, nie mówić, jak samemu by się postąpiło na jej miejscu, nie udzielać tzw. dobrych rad, nie tłumaczyć sprawcy. Spokojna, życzliwa rozmowa z osobą doświadczającą znęcania się psychicznego może przyczynić się do tego, ze zacznie ona szukać pomocy prawnej i psychologicznej. Jakie mogą być skutki znęcania się? Skutkiem znęcania się psychicznego może być poczucie lęku, osamotnienia, bezradności, depresja, a nawet chęć odebrania sobie życia. Często ofierze towarzyszy poczucie winy i wstydu, które partner umacnia. Prowadzi to do izolowania się od otoczenia. Nierzadko zdarza się, że właśnie taki jest cel sprawcy, aby podporządkować sobie ofiarę, coraz bardziej ją kontrolując, wymuszając określony sposób zachowania. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Nerwica - objawy nerwicy lękowej, żołądka, serca, natręctw, wegetatywnejNiebieska linia – co to jest i jak działa? [TELEFON, E-MAIL]Depresja to nie tylko smutek - rodzaje depresji, objawy, leczenieDepresja – objawy fizyczne tej choroby, które mogą zmylićDDA objawy – jak rozpoznać syndrom Dorosłych Dzieci AlkoholikówSyndrom DDA. Czym jest syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików? Dorota Wojciechowskapsycholog, psychoterapeuta systemowy, psychodietetyk Absolwentka Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS, specjalizacji psychologii klinicznej. Posiada wieloletnią praktykę psychologiczną z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Zajmuje się psychologią zdrowia, psychologią jedzenia, związkiem pomiędzy żywieniem a psychiką, zaburzeniami odżywiania. Pracuje w Fundacji Pomocy Psychologicznej i Edukacji Społecznej RAZEM. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Przemoc psychiczna w małżeństwie jest trudna do udowodnienia, gdyż nie widać bezpośrednio śladów molestowania psychicznego. Siniaki, złamania, podbite oko widać od razu – można dokonać obdukcji lekarskiej. Jak natomiast dowieść, że partner grozi, straszy, krzyczy i bezpodstawnie oskarża? Zobacz film: "Przemoc to nie tylko bicie" spis treści 1. Środki przemocy psychicznej 2. Skutki przemocy psychicznej 1. Środki przemocy psychicznej Przemoc psychiczna, podobnie jak fizyczna czy seksualna, jest traktowana jako przestępstwo. Przemoc emocjonalną definiuje się najczęściej jako wywieranie wpływu na zachowanie, myśli i stan fizyczny osoby bez jej zgody przy użyciu środków komunikacji interpersonalnej. Typowe formy znęcania się psychicznego obejmują groźby, molestowanie psychiczne i obelgi. Jak objawia się przemoc psychiczna w związku i jak jej przeciwdziałać? Przemoc to nie tylko wykorzystywanie fizycznej przewagi nad drugim człowiekiem, zniewolenie, molestowanie seksualne i bicie. To także psychiczne znęcanie się w postaci obelg, upokorzeń, wyzwisk i urągania godności osobistej. Najczęściej przemocy domowej ulegają kobiety i dzieci jako najsłabsze ogniwa systemu rodzinnego. Coraz częściej zdarza się jednak tak, że w rolę kata wciela się kobieta, a ofiarami stają się maluchy i mąż. Ofiary przemocy domowej niejednokrotnie nie wiedzą, czy zachowania i reakcje domowego sadysty mieszczą się w granicach „burzliwego związku”, czy to już jawna patologia. Wiele osób, które są molestowane psychicznie, upatruje winy w sobie, twierdząc, że same sprowokowały partnera do tak gwałtownej reakcji. Przemoc psychiczna to jeden z modeli toksycznych związków, które ranią i niszczą nie tylko małżonków, ale także dzieci – świadków domowych awantur, wyzwisk i łez. W jaki sposób manifestuje się przemoc psychiczna w rodzinie? Pojawia się agresja słowna i bezustanna krytyka – krzyk, niesłuszne oskarżenia, przedrzeźnianie, wyzwiska, obelgi, inwektywy, uszczypliwe aluzje, wulgaryzmy. Toksyczny małżonek okazuje pogardę, lekceważy partnera, poniża przy ludziach, przerywa rozmowy telefoniczne, nie szanuje wysiłku, pracy ani opinii partnera życiowego. Można zaobserwować różne techniki wywierania presji – rozpowiadanie plotek na temat partnera, szykanowanie go, zabieranie pieniędzy, dzieci, kluczy od domu albo samochodu, wyłączanie telefonu. Domowy tyran chce mieć kontrolę nad małżonkiem, dlatego skutecznie izoluje go od otoczenia – blokuje rozmowy telefoniczne, narzuca swoją wolę, utrudnia kontakty z rodziną i znajomymi, zamyka w domu, inwigiluje, z kim spotyka się partner. Atmosfera terroru wynika też z prześladowania, śledzenia partnera, otwierania prywatnej korespondencji, kontroli rozmów telefonicznych, publicznego zawstydzania małżonka. Główną metodą znęcania się psychicznego są groźby – wykonywanie groźnych gestów, niszczenie osobistych rzeczy ofiary, kopanie w ściany, rzucanie na oślep przedmiotami, które są pod ręką, wymachiwanie nożem, manifestowanie siły fizycznej. Toksyczni partnerzy zaprzeczają często swoim agresywnym zachowaniom, wmawiając ofiarom, że to one sprowokowały ich do agresji. Oskarżają partnera o brak zrozumienia. Grają przed rodziną i bliskimi troskliwych, opiekuńczych, delikatnych i szarmanckich, by zyskać zaufane i uśpić czujność otoczenia. Czasami płaczą i błagają o przebaczenie, apelując o litość i powołując się na uczucie łączące ich z partnerem. Arsenał środków przemocy psychicznej obejmuje także zawoalowane formy manipulacji, emocjonalne i finansowe uzależnianie partnera od siebie, ograniczanie jego swobody, blokowanie podejmowania samodzielnych decyzji życiowych itp. Emocjonalny sadysta traci panowanie nad sobą z błahych powodów, jest nadpobudliwy, impulsywny, ma sztywne poglądy na to, co przystoi kobiecie albo mężczyźnie. Podejrzewa partnera o niewierność małżeńską. Zachowanie toksycznego partnera zależy od jego nastroju – raz jest miły i czuły, by zaraz zbesztać i nakrzyczeć. Domowy tyran dobiera towarzystwo partnerowi, nie toleruje, gdy partner ma własne zdanie – to na warunkach toksycznego partnera ma się toczyć życie rodziny. Psychiczny sadysta nie znosi sprzeciwu. Bezustannie trzeba wzmagać wysiłki, by odgadywać jego zachcianki i pragnienia oraz podporządkować mu się we wszystkim dla „świętego spokoju”. 2. Skutki przemocy psychicznej Ofiary przemocy psychicznej to wraki ludzi. Może nie mają siniaków i blizn, ale słowa często bolą bardziej niż ciosy. Kobieta, nad którą mąż znęca się psychicznie, nie potrafi żyć jako samodzielna jednostka. Ma skrajnie niską samoocenę. Wierzy, że do niczego się nie nadaje, bo w takim przekonaniu utwierdzał ją cały czas mąż-tyran. Ponadto, ma ogromne poczucie winy za akty przemocy, jakie miały miejsce w domu. Ciągle dostosowuje się do zdania partnera, idzie na ustępstwa, by niepotrzebnie nie „prowokować” złości u męża. Mówi to, co on chce usłyszeć, robi to, co on każe, nawet to, co urąga jej godności, ubiera tylko te ciuchy, które on pozwala nałożyć. Hamuje się przed wyrażeniem własnego zdania i unika ludzi. Ofiary przemocy emocjonalnej bardzo często chcą popełnić samobójstwo, nie wierząc, że życie może wyglądać lepiej i radośniej. Spory odsetek cierpi na depresje, nerwice i stany lękowe. Ma koszmary nocne, zaburzenia apetytu, somatyczne objawy ekstremalnie nasilonego lęku, jak kołatanie serca, drżenie rąk, zawroty głowy, nudności, problemy gastryczne itp. Jeżeli dostrzegamy, że znana nam osoba lub członek rodziny może być ofiarą psychicznego znęcania się, powinniśmy jak najprędzej zareagować. Najczęściej psychicznie zmaltretowane osoby zaprzeczają problemowi, są zamknięte w sobie, nie chcą rozmawiać na ten temat, spuszczają wzrok. Żyją w ciągłym poczuciu braku bezpieczeństwa i z obawy przed reakcję partnera milczą. Pamiętajmy, że ofiary każdego rodzaju przemocy mogą otrzymać fachową pomoc pod numerem „Niebieskiej Linii”, czyli w Ogólnopolskim Pogotowiu dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, które oferuje wsparcie psychologiczne, jak i prawne. Konsultanci i specjaliści z pogotowia kierują osoby poszkodowane do najbliższych placówek pomocy w ich rejonie zamieszkania. Nie można pozostać obojętnym na cierpienie innych – próbujmy rozmawiać, słuchać, dyskretnie pytać, wspierać na duchu, zachęcać do racjonalnej oceny relacji małżeńskiej i motywować do zmian, by wyrwać się z toksycznego związku, który z dnia na dzień wpędza człowieka coraz głębiej w niskie poczucie własnej wartości. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej. Przed nami Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. O czym bębnią strony związane z psychologią i psychiatrią? O chorobach, a nie o zdrowiu! Zamiast czytania o tym, jak dbać o siebie, w jaki sposób wspierać siebie i innych podczas kryzysów, przebrnęłam przez kilka smutnych i pesymistycznych artykułów. Znów przypomniałam sobie, jak wyglądają statystyki, ile osób ma zaburzenia psychiczne i dlaczego tolerancja jest tak ważna. Choroby i zaburzenia mogą trafić przecież w każdego z chciałabym skupić się na tym, czego właśnie dotyczy ten dzień. Na zdrowiu psychicznym. Czy Ty też myślisz, że dostałeś je w prezencie i nie musisz o nie dbać? Czy może stwierdziłeś, że CIEBIE problem psychiczny nigdy nie będzie dotyczył? Zanim zacznę Ci udowadniać, że granica między zdrowiem a chorobą może być naprawdę niewielka, spójrz proszę na tych kilka trików. Dziś mam dla Ciebie 10 sposobów na zadbanie o swoje zdrowie psychiczne. Pomyśl o nich jak o nawykach, które dobrze zacząć wprowadzać w życie. Oprócz spokoju ducha możesz dodatkowo wesprzeć swoje dążenie do szczęścia. Dobrze byłoby tak po prostu cieszyć się życiem. Bez względu na moment, okoliczności i sposobów na zadbanie o swoje zdrowe psychiczne1. Mów o uczuciachCzłowiek zdrowy psychicznie jest świadomy – wie, co dzieje się w jego wnętrzu, zdaje sobie sprawę z tego, co przeżywa, często też od razu wie, co wywołuje jego emocje. Patrzysz na takiego zdrowego człowieka i masz pewność, że pozwala sobie na chwilę refleksji. Zastanawia się. A potem mówi o swoich uczuciach:Kocham Cię. Boję się. Czuję się zagubiony. Tak bardzo się cieszę. Jest mi często mówisz o swoich uczuciach? Zastanów się teraz, z jaką łatwością przychodzi Ci okazywanie miłości (partnerowi, dziecku, mamie, babci) – mówisz o tym wprost, okazujesz uczucie gestami czy nie potrafisz w ogóle wyrazić tego, co się?Pomyśl o strachu, lęku, niezadowoleniu, zwątpieniu – jak radzisz sobie z wyrażaniem tych emocji? Jak czujesz się w chwili, kiedy przyznajesz się do słabości lub niedoskonałości?Zacznij mówić o sercu zamiast o rozumie. Zamiast słów „Myślę, że…” użyj „Czuję, że…”. Sprawdź, jak to jest – komunikować się za pomocą języka emocji. Mówienie o uczuciach jest budujące, pozwala na zacieśnienie więzi z ludźmi i jest szansą na poznawanie siebie. Pozwól sobie na to – najwyżej ktoś pomyśli, że coś czujesz!Ćwiczenie: Weź kartkę papieru i długopis i spisz wszystkie emocje, jakie pamiętasz z minionego tyodnia. Przypomnij sobie, co czułeś – nazwij to. Czy to był żal? Zażenowanie? Strach? Zacznij od rejestrowania swoich odczuć, a następnie zastanów się nad tym, w jaki sposób mógłbyś o nich opowiedzieć bliskiej ćwiczenia: Kluczem do wyrażania emocji jest uświadomienie sobie ich. Zaobserwuj, jakie odczucia pojawiają się w Tobie, zapisz to, przeanalizuj. 2. Stawiaj przed sobą duże i małe celeŻycie pozbawione celu jest trudne – jeśli zatem o tym wiemy, czemu nie ułatwić sobie w jakiś sposób egzystencji? Stawianie przed sobą celów długofalowych (np. na 5 lat), osadza Twoje życie w pewnych ramach – określasz siebie jako rodzica (bo chcesz spędzić kolejne lata zajmując się dziećmi), studenta (bo rozpoczynasz nowy naukowy rozdział i chcesz się w tym spełniać) lub biegacza (bo stwierdziłeś, że chcesz żyć od jednego maratonu do drugiego). Budujesz swoje poczucie bezpieczeństwa, wiesz, jaki masz punkt odniesienia – to dzięki tym długofalowym celom skutecznie i sensownie możesz stawiać przed sobą te mniejsze cele. Właśnie – cele o mniejszej skali (na rok, na pół roku, kwartał) pozwalają Ci łapać chwile, ale i realizować cele długofalowe. Jeśli wiesz, że za 5 lat chcesz się przeprowadzić do Miami, pracujesz na to przez 5 lat. Nic nie zdarzy się tak po o to, aby Twoje cele były tworzone w oparciu o metodę Zapisz na kartce 30 celów (małych i tych większych), które chciałbyś zrealizować do końca roku. Pomyśl o realizacji swoich marzeń, ale i o rozwoju emocjonalnym, pracą nad pasjami, pokonywaniem własnych ograniczeń. Zastanów się nad tym, jakie kroki milowe możesz wykonać w stronę realizacji swoich wielkich życiowych planów. Kiedyś trzeba zacząć, prawda? Kiedy już określisz, o czym marzysz, rozplanuj to. Dedykuj każdy miesiąc, tydzień, może nawet dzień jakiemuś celowi i Ćwicz naturalnieAktywność fizyczna jest czymś bardzo ważnym – ćwiczenia sprawiają, że nie tylko dbasz o swoje ciało, ale i pracujesz nad stresem oraz radzisz sobie z trudnymi emocjami o wiele łatwiej. Warto to docenić! Zanim jednak ochoczo wybiegniesz do siłowni lub klubu fitness, zastanów się nad włączeniem w swój rozkład tygodnia aktywności fizycznej na świeżym powietrzu. Tak, zacznij ćwiczyć naturalnie – zamiast wymyślnych układów choreograficznych, wybierz po prostu ruch. Bieganie, spacery, praca w ogrodzie, przygotowywanie drewna na opał, odśnieżanie drogi (już niedługo!). Poczuj siłę swojego ciała, zapewnij sobie trochę endorfin przebywając na świeżym z naturą ma duże znaczenie dla zdrowia psychicznego – chociażby ze względu na wpływ na stres. Pozwól sobie na prostotę ruchu na łonie natury, poczuj energię świata, który Cię otacza zamiast ciągłego przebywania w zatłoczonej Bez względu na to, kiedy to czytasz, wstań, otwórz najbliższe okno, stań przy nim i przez 5 minut rozciągaj się, wdychając świeże powietrze. Nawiąż kontakt z naturą poruszając Utrzymuj realne kontakty z ludźmiTak, cały ten internetowy świat jest przepełniony wyzwaniami. Szczególnie w ich relacyjnym aspekcie. Zauważ, jak wiele związków opiera się na facebookowo-instagramowych kontaktach. Skupianie się na takich kontaktach buduje poczucie samotności (czasem nieuświadomione), skłania do uzależnienia od internetu i może generować stres. Nie namawiam Cię do rezygnacji z korzystania z sieci (o nie, korzystajmy z tego, co mamy w zasięgu ręki), ale zachęcam Cię do realnych kontaktów z ludźmi – spotkania, rozmowy telefoniczne czy wspólna organizacja czegoś ważnego. Opcji jest wiele, a skutek dość ważny. Realne, mocne więzi z innymi wpływają doskonale na poczucie własnej wartości, poprawiają jakość życia i dają poczucie przynależności, które ma wielki wpływ na – możesz być tym typem człowieka, który nie potrzebuje setek znajomych i spotkań z kimś każdego dnia. W porządku. Nie zmienia to jednak faktu, że chciałabym zachęcić Cię do przekształcenia maksymalnej ilości wirtualnych znajomości w te bardziej realne, wymagające osobistego zadbaj o swoje relacje i postaw przed sobą wyzwanie: w najbliższym tygodniu spotkaj się z 5 ważnymi dla siebie osobami. Tak, to trudne, tydzień ma przeciez tylko 7 dni. Czemu jednak nie spróbować? Przyjmijmy, że takie spotkania mają być jak najbardziej realne (telefon lub rozmowa twarząw twarz), krótsze lub dłuższe, jak chcesz. Zaplanuj kolację u Ciebie w domu, spotkaj się z kimś w drodze do pracy, zabierz kogoś na spacer (zamiast iść samemu).5. Rób coś fajnego – sobie, że ktoś mówi Ci dowcip, a Ty reagujesz w określony sposób: nie rozumiesz, nie śmiejesz się, może nawet uznajesz, że to żenujące – śmiać się z czegoś takiego. Oj, wygląda na to, że ktoś tu dawno się nie bawił. Wyluzuj, zacznij robić coś fajnego, otwórz się na śmiech, radość, spontaniczność i zerwij ze smutkiem i miną nudziarza. Ekscytacja, wesołość i skłonność do śmiania się z bzdur jest tym, co może Cię wspaniale zrelaksować po pełnym napięć dniu. Na stres reaguj czymś przeciwnym – jesteś zbyt spięty, zamknięty i przestałeś się śmiać (lub nawet uśmiechać!) zacznij natychmiast działać. Twoje ciało potrzebuje endorfin, które wydzielają się podczas radości. Jeżeli od czasu do czasu zatańczysz szalony taniec do ulubionej piosenki, zorganizujesz walkę na poduszki, nagle wyjedziesz za miasto na weekend (lub spędzisz noc w namiocie we własnym ogródku lub salonie), uwolnisz się od napięć, rutyny i nudy – a to właśnie one zagrażają naszemu samopoczuciu i funkcjonowaniu zrób dziś coś fajnego. Niech to będzie Twoim ćwiczeniem, które będzie regularnie powtarzane 🙂6. Ukształtuj swoją wizję idealnego życiaUwierz mi, nie obchodzi mnie to, że Ty wcale nie masz tak łatwo. Skąd wiesz, kto z nas ma aktualnie łatwiej w życiu? Dziś chcę zachęcić Cię przede wszystkim do snucia marzeń i stworzenia własnej wspaniałej wizji idealnego życia. Zastanów się nad tym, czego pragniesz. Jak powinien wyglądać Twój doskonały dzień? Jakie nawyki, rytuały, przedmioty, miejsca mają być Twoją codziennością? Co powinieneś robić? Jeśli potrzebujesz – narysuj swój pomysł na wielkim arkuszu, spisz listę, nagraj, napisz do siebie list. Wyobraź to idealnego życia jest ciekawą formą dbania o swoją psychikę. Przede wszystkim kształtuje pewne spojrzenie na przyszłość, uruchamia marzenia, kreatywność i dzięki temu działa motywacyjnie. Jeśli wiem, jak cudnie może być, chce mi się to realizować. To nie wszystko – wizja przyszłości jest jak tarcza ochronna w sytuacjach trudnych. Jeśli wiem, że czeka mnie coś dobrego, zaciskam zęby i narysuj lub opisz swój idealny dzień. Przemyśl jego wszystkie aspekty: jak wyglądasz, czym się zajmujesz, co zjadasz itd. Miej swoją wizję blisko siebie – zawieś ją na tablicy, noś w notesie – i zaglądaj do niej jak najczęściej. Niech tkwi w Twojej głowie po to, abyś w końcu ją Uwielbiaj niepowtarzalny – zdajesz sobie z tego sprawę? Wygląda na to, że nadszedł czas na prawdziwe docenianie siebie – co byś powiedział na uznanie, że jesteś prawdziwym diamentem, o który trzeba dbać? Zajmij się zatem swoim ciałem i umysłem – pamiętaj, że oba te obszary są ze sobą mocno związane. Postaw na zdrowe odżywianie (to, co jemy wpływa na nasze funkcjonowanie psychiczne), ruch (endorfiny, które wydzielają się podczas wysiłku fizycznego wpływają fenomenalnie na samopoczucie), relaks (radzenie sobie ze stresem za pomocą technik relaksacyjnych i zwykłego odpoczynku jest bardzo ważne!). Dbaj o siebie – nagradzaj się za wysiłki, realizuj drobne zachcianki i kaprysy. Im mniej samobiczowania i więcej samołaskotania tym lepiej dla Twojego zdrowia do dbania o siebie wynikać może w dużej mierze z akceptacji siebie – sami chyba wiemy, jak o to trudno. Jeśli zatem masz problem z (nazwijmy to w ten sposób) oddawaniem sobie czci, wyrażaniem zadowolenia, pielęgnowaniem siebie, pomyśl o tym, jak jesteś wyjątkowy. Twoje codzienne wysiłki z pewnością zasługują na docenienie, Twoja praca – na nagrodę. Udowodnij sam sobie, że jesteś wart tego, aby otoczyć Cię opieką i uwielbiać Cię. Uwielbiaj sam siebie Zacznij udowadniać sobie swoją wartość i skrupulatnie zapisuj każdego dnia drobne sukcesy, które udało Ci się osiągnąć. Zauważaj swoje dokonania – nawet jeśli to coś zwyczajnego. Każdy dzień może być niepowtarzalną szansą na rozwój – dostrzeż zatem, jakie kroki udaje Ci się pokonać. Każdego wieczora zapisuj w zeszycie małe osiągnięcia danego dnia. Jeśli uda Ci się zrealizować coś wielkiego – również to zapisz. A potem doceniaj sam siebie. Warto przecież o Ciebie dbać!8. Stawiaj przed sobą to coś, co jest wymagające. Podejmujesz się i musisz się trochę wysilić, aby zrealizować cel. Działasz, choć czasem Ci się nie chce, masz dość, boisz się. Ale działasz. Dzięki wyzwaniom wychodzisz poza swoją strefę komfortu, uczysz się nowych rzeczy, budujesz swoje doświadczenie i poznajesz siebie jeszcze do zrealizowania to jedno – określasz je i starasz się doprowadzić do końca. Wyzwania to nieco inny temat – to doświadczenia, które niekoniecznie muszą wiązać się z dążeniem do sukcesu. Dla mnie są raczej przeżyciami, które rozwijają kreatywność, zdolność radzenia sobie ze stresem i wysoką samoocenę. Wyobraź sobie, że postawiłeś przed sobą wyzwanie związane z wysiłkiem fizycznym – i udało Ci się zrealizować ten cel. Jak się wtedy czujesz? Zadowolenie z siebie, duma, wrażenie, że się rozwijasz, jesteś Co powiesz na zapisanie kilkunastu lub kilkudziesięciu pomysłów na wyzwania. Niech to będzie coś wymagającego, trudnego, przyprawiającego Cię o gęsią skórkę, może nawet przerażającego. Wszystkie te pomysły mają być dla Ciebie wyzwaniem (czyli zapomnij o łatwiźnie) – postaraj się wziąć pod uwagę różne dziedziny życia. Co dalej? Określ sobie datę graniczną i do tego dnia zrealizuj wszystkie swoje ćwiczenia: dzięki takiemu planowaniu wyzwań stajesz przed procesem rozwojowym, który może wiele zmienić w Twoim życiu. Oprócz bardzo intensywnej nauki, nowych przeżyć, i pokonywania wewnętrznych blokad, serwujesz sobie pracę nad swoim poczuciem własnej wartości. Nawet jeśli nie każde wyzwanie będzie zrealizowane, Ty będziesz działać – a to dla każdego zdrowego człowieka jest kluczowe i dodające Przestań porównywać swoje życiowe wyzwania z wyzwaniami innychAlbo problemy – jakkolwiek to nazywasz. Prawda jest taka: nie masz pojęcia, z czym borykają się ludzie w Twoim otoczeniu. I bardzo dobrze, że tego nie wiesz. Zajmij się swoim życiem, przestań się porównywać. Dlaczego? Przede wszystkim: masz jedynie wyobrażenie tego, jak żyją inni. Patrzysz na nich z własnej perspektywy, nie masz świadomości, jak wygląda życie za zamkniętymi drzwiami ich domów i tworzysz w swojej głowie wizję życia, które nie istnieje. Jeśli lubisz się porównywać do tych innych – tracisz. Jeśli patrzysz na innych jak na gorszych od siebie – stajesz się nieznośny, zadufany i wredny (serio!). Jeśli natomiast porównujesz się z ludźmi, czując się gorszym od nich, tracisz pewność siebie, wpadasz w sidła zazdrości i przestajesz doceniasz to, co masz. W obu przypadkach cofasz się, zamiast się rozwijać. I tworzysz wokół siebie chmurkę negatywnych unikanie porównań do innych ludzi jest trudne i wymaga ćwiczeń, jest możliwe. Bardzo dobrą strategią może być skłanianie się do porównań do siebie samego z minionych miesięcy czy lat. Przypomnij sobie, jak to było jakiś czas temu – zmieniłeś się, prawda? Jakie nowe cechy w sobie zauważyłeś? Czego się nauczyłeś? W czym stałeś się mistrzem? W wielu rzeczach jesteś już dziś lepszy niż kiedyś. Pomyśl, czego jeszcze możesz się nauczyć!Ćwiczenie: Znów sięgnij po kartkę papieru i podziel ją na dwie części. Z jednej strony zapisz imiona 5 osób, które podziwiasz (lub im zazdrościsz – bądź ze sobą szczery), a z drugiej tych, od których czujesz się w jakiś sposób lepszy (lepsze ciuchy, stan konta, wygląd, sytuacja rodzinna itd.). Zastanów się teraz nad tym, w jaki sposób mógłbyś wyrazić szczery podziw, dla osób, które są przez Ciebie podziwiane. Zrób to – spotkaj się, napisz maila, zrób prezent. Nic na tym nie stracisz – nikt nie uzna, że rzeczywiście jesteś od nich w gorszy. Wręcz przeciwnie – wyrażając uznanie, nie tylko budujesz swoją silną pozycję, ale i panujesz nad negatywnymi emocjami. Pamiętasz o 5 osobach, od których czujesz się lepszy? Zamiast pławienia się w tych odczuciach, zrób krok w inną stronę. Zastanów się, jak mógłbyś wesprzeć te osoby w rozwoju, zainspirować. Co Ci to da? Po pierwsze wspomaganie innych ludzi działa terapeutycznie: szczególnie w przypadku osób, które szukają poczucia własnej wartości w porażkach innych ludzi. Ponadto możesz spodziewać się całej gamy pozytywnych sygnałów od ludzi, którym pomagasz, a to będzie działało wspaniale na Twoją emocjonalność. 10. Proś o oczywiście przyznaję jedno: możesz być bardzo bardzo samodzielny. Zero pomocy od innych, żadnego wsparcia w trudnych sytuacjach. Nic. Emocje? Ależ absolutnie! Nie okażesz ich – smutku, zwątpienia, strachu. Nie przyznasz się do porażki – wolałbyś odgryźć sobie język niż przyznać się, że w czymś sobie nie radzisz. I tu popełniasz błąd. Osoba, która ma ochotę na dbanie o swoje zdrowe psychiczne, tworzy wokół siebie mniejszą lub większą grupę wsparcia. Ma się przed kim wygadać, może zadzwonić w każdym momencie, aby poszukać porady, wie, że gdzieś tam czeka ktoś, kto zawsze pomoże. Wspaniała o pomoc nie jest niczym druzgoczącym, zaufaj mi. Jest zupełnie normalne – każdy z nas ma momenty, w których samotność nie jest niczym dobrym. Możesz cierpieć z powodu utraconej miłości, trudności z rodzicami, kryzysów w związku, problemów z dziećmi, studiami, marzeniami, czymkolwiek. Jeśli w Twoim otoczeniu znajdzie się ktoś, kto Ci zawsze pomoże, zapewnisz sobie poczucie bezpieczeństwa i społecznej przynależności. To jak pakiet ochronny przygotowany na sytuacje Zadbaj o zaistnienie reguły wzajemności – jeśli i Ty będziesz służył innym pomocą, możesz spodziewać się rewanżu. Postaw przed sobą małe wyzwanie i każdego dnia pomagaj jednej osobie – w różnych możliwych sytuacjach. Może to być staruszka w sklepie, rodzic, ktoś bliski, zupełnie obca osoba – sprawdź, jaka siła drzemie w Twojej skłonności do pomagania innym. Łatwiej tez będzie Ci prosić o pomoc kogoś, kto uzyskał coś od psychiczne to nie jest coś stałego w życiu – trzeba je pielęgnować jak każdą inną ważną część siebie. Każdy z nas czasem skarży się na brak czasu, ale nie zawsze potrafimy w tym rozpoznać własne zmęczenie psychiczne. Poniżej przedstawiamy 5 prostych wskazówek, które pomogą Ci naładować swoje psychiczne akumulatory i nie wymagają zaangażowania tak potrzebnej Ci energii. Wykorzystuj każdą okazję na odpoczynek umysłu. Czasem zdarza nam się chwila, kiedy nie mamy co ze sobą zrobić – np. w sklepowej kolejce, czy w autobusie. Co wtedy robi większość z nas? Chwyta za telefony… Tymczasem, kiedy jesteśmy psychicznie zmęczeni moglibyśmy wykorzystać te chwile dla naszego życia wewnętrznego. To bardzo proste – wystarczy skupić się na odczuwaniu własnego ciała, wsłuchać się we własny, powolny oddech. Możesz skierować swoją uwagę na wszelkie odczucia fizyczne – np. skupić się na tym, jak Twoje stopy dotykają podłoża, na ułożeniu Twoich ramion czy bioder. Taka zwykła uważność nie musi wcale być skomplikowana. Zmniejsz nadmiar bodźców sensorycznych lub skup się tylko na jednym z nich. Zrób sobie przerwę od nadmiaru światła i hałasu. Spędź kilka minut w ciemnym, cichym pomieszczeniu i zwróć uwagę, jak bardzo jest to relaksujące. Podejmij starania, aby ograniczyć ilość bodźców sensorycznych, na jakie jesteś narażony każdego dnia. Wystarczy założyć słuchawki w metrze, wyłączyć telewizor gdy go nie oglądasz, wyciszyć dzwonek w telefonie i/lub zasłonić ciemne zasłony. Innym sposobem jest zapewnienie sobie tylko jednego głównego bodźca zmysłowego. Możesz na przykład użyć do tego „białego szumu”, odtwarzanego w ciemnym pomieszczeniu. W każdym sklepie mobilnym oraz na YouTube znajdziesz dziesiątki odgłosów deszczu, szumu fal, wodospadu. Z kolei masaż pozwoli Ci skupić się na ignorowanym zazwyczaj bodźcu – dotyku – i zrobić sobie przerwę od atakującego nas każdego dnia hałasu i światła. Jeśli masz taką możliwość, pojedź do lasu i udaj się na długi spacer pośród przyrody, aby zapewnić sobie psychiczny reset. Jeśli nie możesz sobie na to pozwolić, użyj aplikacji lub nagrania z dźwiękami natury dla uzyskania podobnego efektu. Daj sobie pozwolenie na relaks. Jeśli w Twoim życiu dużo się dzieje, a Twoja lista rzeczy do zrobienia nigdy się nie kończy, łatwo jest mieć poczucie, że ciągle „powinieneś” coś robić. Podczas odpoczynku pozwól sobie cieszyć się z relaksu. Nie ma potrzeby czuć się winnym z powodu tego, że robisz to co lubisz i co Cię relaksuje. Częścią bycia dorosłym jest poznanie siebie na tyle, aby wiedzieć co jest dla nas naprawdę relaksujące, kojące i wzmacniające. Jeśli tym, czego potrzebujesz jest sprawdzanie aktualności na Facebooku – ciesz się tym. Podobnie, możesz zjeść coś pysznego aby poczuć się lepiej (w granicach rozsądku, przejedzenie się nie poprawi Twojego nastroju). Pozwól sobie na radość z małych, prostych przyjemności – jeśli miałoby to znaczyć grzankę z nutellą – czemu nie! 4. Przestań nierealistycznie wierzyć, że zrobisz wszystko, co zaplanowałeś. We współczesnym świecie wielu z nas nawet nie zbliża się do końca swojej listy rzeczy do zrobienia – często jest ona jak studnia bez dna. Zaakceptowanie tego, że nigdy nie będziesz w stanie zrobić wszystkich tych rzeczy potrafi być niezwykle wyzwalające. Pomyśl: w świecie pełnym możliwości zawsze znajdzie się szansa aby zrobić więcej i osiągnąć więcej. To pocieszające, ponieważ nawet jeśli nie dasz rady zrobić czegoś dzisiaj, porównywalna albo nawet lepsza okazja sama przyjdzie za jakiś czas. Skup się na tych zadaniach, które są inwestycją. Niektóre rodzaje wysiłku dają nam zdecydowanie więcej ponad to co w nie włożyliśmy. Może to być na przykład znalezienie bardziej skutecznego sposobu na zrobienie czegoś lub zautomatyzowanie jakiejś czynności. Jeśli potraktujesz te aktywności jako priorytet, w miarę upływu czasu będziesz mógł zmniejszyć nakłady energii psychicznej i fizycznej wkładane w realizację zadań. Opracowała: Anna Piwko-Łętek Źródło: Przypadki nękania są dosyć powszechne szczególnie w szkole. Ofiarami są wtedy uczniowie. Niektórzy z nas być może spotkali się również określeniem cyber-nękania, które ma miejsce w internecie. Kim więc w tym kontekście jest natrętny wielbiciel?Natrętne śledzenie danej osoby jest bardziej zaawansowanym etapem nękania. To określenie odnosi się do osób, które obserwują lub wręcz czyhają na swoją ofiarę, co czasem może zakończyć się fizycznym atakiem. Taki natrętny wielbiciel cały czas podąża za wybraną osobą nawet, jeśli zakłóca to spokój codziennego życia jego ofiary lub powoduje u niej uczucie przeanalizowali różne typy osobowości natrętnych wielbicieli i odkryli, że posiadają oni jedną wspólną cechę, choć często śledzą swoje ofiary w różny sposób. Niektórzy wybierają jedną osobę, inni mogą koncentrować się na kilku na twierdzi, że natrętny wielbiciel znajduje przyjemność w swojej obsesji. Czerpie on zadowolenie z posiadania złych zamiarów względem ofiar, poczucia swojej nikczemności, wrogości, złości, zazdrości i poczucia wielbiciel – kim tak naprawdę jest?Celem natręta jest uzyskanie dostępu do życia wybranej osoby. Natręt może być czasem zakochany w swojej ofierze, nawet jeśli takie zachowanie jest w danej sytuacji nie do zaakceptowania. Poprzez oddziaływanie strachem natrętny wielbiciel powoli przejmuje kontrolę nad każdym aspektem życia rozróżniają 2 typy osobowości natrętnej: psychotyczny i niepsychotyczny. Osoby o osobowości natrętnej psychotycznej są zaburzone również typologia, w którym głównym kryterium podziału jest cecha charakterystyczna osobowości natręta. Taki punkt widzenia pozwala wyróżnić następujące typy natrętów: Odrzucony: natręt śledzi ofiarę, ponieważ chce się na niej zemścić. Może to być np. chłopak, któremu dziewczyna odmówiła spotkania. Urażony: natręt próbuje nastraszyć swoją ofiarę. Powodem takiego działania jest sytuacja, jaka zaistniała między tymi osobami. Czasem może to być reakcja natręta na odrzucenie. Urażony często kieruje się uczuciem zazdrości lub zawiści. Zakochany: natrętny wielbiciel jest przekonany, że on i ofiara są dla siebie stworzeni. Zakochany wierzy, że on i ofiara są miłością swojego życia i powinni być razem na zawsze. Pozorant: natrętny wielbiciel jest przekonany, że ofiara jest jego lepszą połówką. Pozorant jest introwertkiem i ma problemy z nawiązywaniem relacji. Wierzy, że ma prawo do wchodzenia w intymne relacje z osobą, którą sam sobie wybierze. W tym przypadku ofiara upatrzona przez natręta pozostaje najczęściej w stabilnym związku z kimś innym. Myśliwy: śledzi swoją ofiarę 24 godziny na dobę, obserwuje każdy jej ruch i krok. Myśliwy zna osoby z otoczenia swojej ofiary i miejsca przez nią odwiedzane. Czasem przeszukuje nawet rzeczy należące do tej osoby lub śmieci, które wyrzuciła do kosza. Celem myśliwego jest wybranie odpowiedniego momentu i miejsca, w którym może zaatakować ofiarę. Taka napaść ma najczęściej charakter seksualny. Jak rozpoznać natrętnego wielbiciela?Rozpoznanie natręta jest bardziej skomplikowane niż się to wydaje. Taka osoba może w bardzo sprytny sposób maskować swoje skłonności. Wbrew naszym opiniom, natrętny wielbiciel może prowadzić na zewnątrz całkiem normalne są świadomi tego, że ich zachowanie nie jest społecznie akceptowane. Zmieniają je więc w zależności od tego czy pozostają ze swoją ofiarą sam na sam czy też w obecności osób natrętny wielbiciel pozna swoją ofiarę bliżej, może wtedy zacząć prezentować zachowania, które cechuje emocjonalna niestabilność. Taka postawa często wiąże się z lękiem, niskim poczuciem własnej wartości, brakiem poczucia bezpieczeństwa, zazdrością lub chorą fascynacją i podekscytowaniem. Natrętny wielbiciel może często nadużywać leków lub prezentować wahania wskazujące na potencjalnego natrętnego wielbiciela: Dana osoba często do ciebie dzwoni. Jednocześnie proponuje ci ona bliską relację na warunkach, które są dla ciebie nie do przyjęcia. Zawsze napotykasz tę osobę w miejscach publicznych takich, jak supermarket, kawiarnia, fryzjer czy po prostu na ulicy. Dana osoba zaczęła ci grozić lub próbowała słownie lub fizycznie wpływać na twoje zachowanie. Dana osoba nieustannie ci towarzyszy i ogranicza twoją wolność w sposób, na który zezwalasz tylko najbliższym przyjaciołom. Osoba ta rozpowiada w kręgu twoich znajomych, że pozostaje z tobą w bliskiej relacji. Według ciebie stwierdzenie to mija się z prawdą. Należy być bardzo ostrożnym w zetknięciu się z powyższymi sytuacjami. Natrętny wielbiciel może być niebezpieczny. Jeśli powyższe stwierdzenia brzmią znajomo, najlepszym rozwiązaniem będzie porozmawianie z zaufaną osobą lub skontaktowanie się z odpowiednimi władzami.

jak zemścić się na kimś psychicznie